Stimulansz is een Nederlandse not-for-profit organisatie die actief is binnen, voor en met gemeentelijke organisaties. De 70 adviseurs, elk deskundige in één of meer sociaal-maatschappelijke disciplines, richten zich op het kwalitatief en kwantitatief verbeteren van de ambtelijke dienstverlening. De aanpak voorziet in het duurzaam ondersteunen en bekrachtigen van de betrokken ambtenaren in het optimaliseren van hun eigen werk ten dienste van de burgers en samenleving. Na als manager werkzaam te zijn geweest bij Stimulansz kreeg Evelien Meester begin dit jaar het vertrouwen haar loopbaan voort te zetten als directeur. Haar achternaam verwijst naar meesterschap, een – naar haar zeggen – oneindig pad van continu leren en steeds minder zeker te zijn over dat wat je denkt te weten.
Reflecties op het Connective Leadership Mirror profiel van Evelien
Vooropgesteld dat Evelien zich herkent in de lage waardes van Blauw (regelsysteem) en Rood (dominantie), in het hoge Oranje (nieuwe resultaten boeken) en Turquoise (holistische samenhang), is haar eerste reactie: “Lang geleden vertoonde mijn DISC-profiel zo veel rood dat ik wel een heel onaardig mens moest zijn als dat zou kloppen. Niettemin ben ik volgens mij aardig opgeschoven in de loop der jaren, vooral in de richting van het niet-weten. Hoe meer ik lees, hoe meer verschillende waarheden en wijsheden ik leer kennen.” De suggestie dat het Turquoise-Oranje profiel doet denken aan activistisch leiderschap - Greenpeace? Amnesty? - of aan Margaret Wheatley’s ‘Warrior for the Human Spirit’, de niet aflatende wereldverbeteraar die opereert vanuit wijsheid en geduld, doet Evelien inzien dat ze gaandeweg steeds geduldiger is geworden.
Voorbeelden van Verbindend Leiderschap?
Evelien: “Ik moet denken aan een voormalig leidinggevende die mij echt zag, mijn kwaliteiten en mindere kanten. En ongetwijfeld zag diegene dat ook bij mijn collega’s waardoor die verschillende kwaliteiten elkaar eerder versterkten dan verstoorden. Gek genoeg merk je daar in het werk niet zo veel van, anders dan het gevoel dat alles gewoon lekker loopt. Pas als het gaat schuren op de werkvloer, weet je weer dat er iets ontbreekt … goede verbindingen.” Ze moet denken aan Marcus Buckingham die de gebruikelijke aandacht voor sterke en zwakke punten verlegt naar de kwaliteiten en handelingen waar je als mens blij van wordt: "Het mooiste is natuurlijk dat collega’s die kwaliteiten in elkaar ontdekken en stimuleren. Een van mijn eerste initiatieven is het bevorderen van samenwerking in integrale teams, waarvan de energieke en creatieve resultaten nu al zichtbaar worden. In de diversiteit van mensen kan het snel gaan bruisen. Welbeschouwd is het best knap om je te verbinden met een collega die helemaal anders is – we zoeken toch vaak onze gelijkgestemden op - en ik hoop – door vaak bij die teams aan te schuiven en zelf de verbinding te zoeken – daarin een voorbeeldrol te kunnen vervullen."
Hoe maak je het verschil?
Het lijkt een paradoxale vraag: Hoe maak je het verschil? Stimulansz is vooral succesvol als ze iets nieuws, iets anders kunnen ontwikkelen samen met gemeenten. Die 70 collega’s van Stimulansz zijn natuurlijk per definitie verschillend. Door samen te werken en die verschillen te bundelen kom je tot de mooiste oplossingen. Het lijkt zo eenvoudig om aan te nemen dat iedereen daar gretig zijn of haar voordeel mee doet. Gevraagd naar waar haar aandacht voor de toekomst naar uitgaat, zegt Evelien: "We leven in een tijd van best wel heftige verschillen, in de samenleving, tussen arm en rijk, in politieke opvattingen. Het kan niet anders dan dat onze 70 collega’s net zo goed een afspiegeling zijn en dus niet alleen divers in hun advieskwaliteiten, maar ook verschillend in hun persoonlijke mening. Tel daarbij op dat ze door hun werk direct betrokken zijn bij vraagstukken van armoede, de multiculturele samenleving, opvang van vluchtelingen, bezuinigingen op de gemeentebegrotingen; ik kan mij voorstellen dat ze zelf ook zorgen hebben, en dat die soms op de werkvloer tot uiting kunnen komen, of zelfs tot botsingen kunnen leiden. Ik hoop dat wij bij uitstek de kwaliteit van communiceren kunnen behouden en doorontwikkelen om de verbindingen goed te houden. En dan bedoel ik dus - ten overvloede - niet dat we naar elkaar toegroeien en hetzelfde worden, maar dat we elkaar respecteren in elkaars eigenheid en anders-zijn. Neem mijzelf als voorbeeld. Ik ben gezegend met een berg aan energie. Ik werk veel en graag, ben altijd een stapel boeken aan het lezen, hardlopen betekent voor mij alles langer dan de marathon, en dan ben ik dus hier de directeur. Ik merk dat dat soms afstand creëert of erger nog: alsof ik van anderen verwacht dat ze dat ook zouden moeten doen. Mijn uitdaging is om dat te begrijpen, mijzelf niet in te leveren en mijn collega’s maximaal in hun waarde te laten. Hoe doe je dat? Ik ben het nog steeds aan het ontdekken. Maar het kan alleen lukken in de gezamenlijke verbinding."
